 |
| 37. hafta |
Bu haftamız çok sıkıntılı geçti çünkü Gezi Parkı olayları nedeniyle hayli stresliydim. Olayların çıktığı ilk günden itibaren sürekli hükümet yandaşı olmayan medyadan izleyerek (zaten diğerlerinde izlenecek birşey yoktu, onlar halkı oyalamaya devam ettiler) hop oturup hop kalktım. 31 Mayıs ve takip eden birkaç gün içinde İnci'yi doğurmadım ya çok şaşkınım. Çünkü o kadar gerildim, o kadar üzüldüm, o kadar sinirlendim ki kesin sancım tutar diyordum. Olmadı. Kızım da tam bir direnişçi çıktı :)
Hamile olmasaydım kesinlikle ben de Taksim'e gider ve sivil direnişe katılırdım. Gidemesem de tüm kalbimle oradaydım ve tüm özgür irademle yetti beee! dedim. Bizim gibi evinden çıkıp katılamayan herkes gibi akşamları tencere, tava çalarak direnişe destek oldum. Hala da devam ediyorum. Eşim de benim durumum nedeniyle gidemedi. Ama giden tüm çapulcu arkadaşlarımızdan bilgi aldık.
En çok sevindiğim şey, kızımın halkın uyanışa geçtiği ve artık sesini çıkardığı günlere doğacak olması. Halkı tek tipleştirmeye çalışan, çeşitliliğe ve kişisel hak ve özgürlüklere saygısı ve tahammülü olmayan, kendi gibi olmayana her türlü hakareti yapacak kadar varoş bir edebiyata sahip vasıfsız yöneticiler tarafından idare edilen ülkemizde artık gençliğin uyandığını görmek çok güzel. Bir grubun demokrasiyi araç olarak kullanıp başa geçmesi sonrasında işi diktatörlüğe çavirmesinin sonuçlarını halk olarak yaşadık ve gördük. Bundan sonra artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Bugün kendinden olmayan için getirdiği kısıtlamaları yarın kendinden olanlar için yapmayacağını garantisini kimse veremez.
Ben kendi hür irademle açıklamak isterim ki, kişisel hak ve özgürlüklerimi artık haddinden fazla taciz eden bu hükümetin yaptıklarına karşıyım. Haklarımı savunmak için de sonuna kadar sivil direnişe destek olurum. Çünkü kızımla beraber özgür bir ülkede yaşamak istiyorum. Ve bu hükümetin halkın özgürlükleri konusunda eşitlikçi olmadığına inanıyorum.
Bu kadar stres ve direniş ruhu içinde bebek bekleyen bir kadın olarak tabi ki eksik kalan son hazırlıklarımı da tamamlıyorum.
İnci'nin odası için Hello Baby mağazasına gidip güzel pembe bir halı aldık. Halının fiyatı 199 TL. Sonra İçerenköy'de bir perdeciden perdemizi seçip sipariş verdik. Tabi ki o da pembe :) Aslında perdeyi beyaz düşünmüştüm ama bu pembe puanlı tülü görünce fikrimi değiştirdim. Perdeci bayan ve eşi çok ilgiliydi. Oda küçük olduğu için perde alanı az, sadece balkon kapısı kadar bir yerin kapanması gerekiyor. O nedenle perde 160 TL tuttu. İçerenköy tarafında perdeci ararsanız numarasını yazabilirim.
İnci hanım 3040 gram ve 50 cm olmuş. Büyümeye devam ediyor :) Bu arada son bir haber daha vereyim, doktorumun önemli bir programı nedeniyle İnci'nin doğum tarihini değiştirmek durumunda kaldık. 18 Haziran değil artık yeni doğum tarihimiz 19 Haziran sabahı oldu :)
Blog yazmakta gecikebiliyorum ama twitterda anında ve daha sık paylaşımda bulunabiliyorum. Takip etmek isterseniz tıklayın :)
Diyetisyen Serap Orak Tufan
12 Haziran Çarşamba 2013
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder